Het verhaal van mijn Messenslijpfiets
Naast dat ik messen slijpen heel leuk vind, hou ik ook van muziek. Ik studeer elektronische muziek in Amsterdam en geef soms ook piano concerten. Deze zomer was ik geboekt om te spelen op een paar evenementen in zuid Amerika. Mijn eerste boekingen buiten Europa!
Toen ik in het vliegtuig zat van Mexico naar Guatemala, zat ik naast een Engelse zakenman. Toen hij hoorde dat ik dol ben op het slijpen van messen, liet hij me een foto zien van een Mexicaanse man die een fiets had omgebouwd tot messenslijperij. Ik was gefascineerd door die foto, maar zag dat zijn fiets niet meer kon rijden. Toen besloot ik dat ik, zodra ik thuis was na Guatemala, mijn eigen slijpfiets zou bouwen die nog wel kon rijden.
De Mexicaanse man op de originele slijpfiets
Toen ik eenmaal thuis was, heb ik de zomer besteed aan het bouwen en schilderen van de fiets. Mijn oude Koga Miyata werd gecombineerd met een kinderfietsje voor het standaard en een slijpsteen uit mijn opa’s kelder.
In september ging ik messen slijpen bij een vriend van de familie waar ik normaal langskwam met een rugzak vol slijpstenen. Ik kwam trots aanrijden met mijn messenslijpfiets. Hij, en de mensen die voorbijliepen waren erg geïnteresseerd en verrast om mijn uitvinding te zien. Op dat moment dacht ik: misschien kan ik hier een bedrijf van maken. Ik was super verrast dat mensen het zo leuk vonden. Voor mij was het gewoon een gekke uitvinding; ik had nooit de bedoeling om er een bedrijf van te maken. Maar ik ben heel blij dat het zo goed is aangeslagen.
Ik studeer Elektronische muziek in Amsterdam en ben aan het sparen om uit huis te gaan. Zoals iedereen weet is dat niet goedkoop, vooral in Amsterdam. Ik ben erg dankbaar dat ik van een passie een bedrijf heb kunnen maken en zo mijn andere droom om muzikant te worden kan steunen!
Maar hoe is dat dan gebeurd? Een passie voor messen slijpen?
Toen ik 15 was, zat ik thuis een tomaat te snijden met een heel bot mes. Ik was enorm gefrustreerd over hoe slecht dat ging, dus besloot ik het mes zelf te proberen te slijpen. Ik kocht mijn eerste slijpsteen en raakte er volledig gefascineerd door, tot grote verbazing van mijn ouders.
Uiteindelijk was alleen het slijpen van messen niet genoeg om mijn passie te vervullen, dus begon ik mijn eigen messen te maken. Dit begon in de kelder van mij opa maar groeide al snel uit naar het tuinhuis van mijn ouders, waar ik langzaam maar zeker met mijn spaargeld machines en een oven die staal kon verhitten tot 1000°C plaatste om messen te maken.
Na ongeveer twee jaar besloot ik mijn werk op Instagram te plaatsen en kort daarna kreeg ik een bericht van een man uit Texas die vroeg of hij een mes van me kon kopen. Ik zei natuurlijk van wel! Daarna kwam de ene bestelling na de andere binnen. Op een gegeven moment maakte ik keukenmessen voor sterrenrestaurants, op maat gemaakt voor de handen van de chefs en hun specifieke eisen. De chef van Hanno in Delft heeft bijvoorbeeld een van mijn messen.